W przypadku niektórych urazach stawów różnego pochodzenia, w wyniku których dochodzi do złamania śródstawowego, uszkodzeń wynikających z przeciążenia konieczne jest przeprowadzenie specjalistycznej metody diagnostyczno-leczniczej zwanej artroskopią. W przypadku stawu barkowego występuje ona w kilku podtypach. Na czym polega ten zabieg?
Kiedy konieczne jest przeprowadzenie artroskopii barku?
Artroskopia to rodzaj zabiegu, w trakcie którego wprowadza się przez niewielkie nacięcie endoskop do stawu. Przez cały czas jego trwania — zazwyczaj 2 godziny, obserwuje się jego przebieg na specjalnym monitorze. Operacja przeprowadzana jest w znieczuleniu ogólnym lub miejscowym, pacjenta układa się w pozycji półsiedzącej lub bocznej (na zdrowym boku) w taki sposób, aby operowany bark mógł znajdować się na specjalnym wyciągu.
Wskazaniem do jego przeprowadzenia mogą być różnego rodzaju choroby, jak i urazy mechaniczne, wyniszczenia związane z wiekiem. Artroskopia barku może być zlecona w przypadku takich problemów okołostawowych jak ostroga kości bądź zapalenie wokół stożka rotatorów, usunięcie lub naprawa obrąbka tzw. labrum, naprawa więzadła lub uszkodzonych ścięgien, usuniecie tkanki zapalnej lub chrząstki luźnej czy też naprawę powracającego zwichnięcia barku. Istnieje znacznie więcej zaleceń do jego wykonania, o tym czy jest to konieczne, oraz o podtypie zabiegu, jaki będzie zalecany, decyduje chirurg ortopeda.
Jakie są podtypy artroskopii barku?
W ramach artroskopii barku wykonuje się dwa typy zabiegów, a mianowicie operacje Bankarta i zabieg Remplisage. Pierwsza z nich stosowana jest u pacjentów z zachowanym obrąbkiem i z zachowanymi elementami kostnymi panewki i głowy kości ramiennej. Efektem zabiegu jest uzyskanie lepszej stabilizacji stawu ramiennego. Gdy ten rodzaj operacji nie będzie wystarczający zaleca się wykonanie procedury Remplissage, np. w przypadku dużych uszkodzeń typu Hill-Sachsa (zagniecenia głowy kości ramiennej).